Necasetten taharet, kısaca “Vücudun, kıyafetin ve namaz kılınacak yerin temiz olması.” demektir.
Namazdan önce beden, elbise veya namaz kılınacak yerin, kan, idrar, dışkı gibi dinen pis sayılan şeylerden temizlenmesi gerekir. Bu temizlik, namazın geçerli olması için ön şarttır. Elbisede veya namaz kılınan yerde, ayak, el ve dizler ile sağlam görüşe göre alnın konulacağı yerde dört gramdan (1 miskal) fazla insan dışkısı gibi katı veya avuç içinden daha geniş alana yayılan kan, insan sidiği veya şarap gibi sıvı bir şey bulunsa, namaz sahih olmaz.
Mekke’de İslâm’ın başlangıç günlerinde inen bir âyette, “(Ey habibim!) Giysilerini temizle.” buyurulmuştur.[1] İbn Sîrin, buradaki emrin elbisedeki pisliği su ile temizlemek olduğunu söylemiştir. Yine Mekke dönemine ait bir âyette, namaz sırasında güzel giysilerin giyilmesi istenir.[2] İbâdet yeri temizliği ise bütün İbrâhimî dinlerde ortak bir değer olup, Kâbe-i Muazzama’da sembolleşmesi Kur’ân’da şöyle belirtilir:
“Biz, İbrahim ve İsmail’e; tavaf edenler, ibâdete kapananlar, rükû ve secde edenler için Evim’i (Kâbe’yi) temiz tutun, diye emretmiştik.” [3] Temizlikleri ümmete örnek gösterilen Medine’li Kuba halkı Kur’ân’da şöyle övülür:
“Orada, temizlenmeyi seven kimseler vardır. Şüphesiz Allah çok temizlenenleri sever.” [4]
Dipnotlar:
[1] Müddessir, 74/4. [2]. A’râf, 7/31. [3] Bakara, 2/125. [4] Tevbe, 9/108.Kaynak: Prof. Dr. Hamdi Döndüren, Delilleriyle Aile İlmihali, Erkam Yayınları
(Henüz Oy Yok)
Loading...